Positieve communicatie loont, dat is bekend. Toch is er 1 zinnetje aan het eind van de feedback dat wel hele bijzondere resultaten geeft, zo laat een onderzoek door een groep sociaalpsychologen zien.
Het onderzoek
Het onderzoek richtte zich op het vak Engels op een middelbare school; alle leerlingen hadden een essay geschreven. De leerlingen kregen allemaal kritische, diagnostische feedback (het goede soort) van hun docent, maar de helft van hen kreeg aan het eind van de feedback een extra zinnetje te lezen. De leerlingen die dat extra zinnetje ontvingen – met name gekleurde leerlingen – deden het opmerkelijk genoeg het jaar erna significant beter op school en haalden hogere eindcijfers. Welk zinnetje aan het eind van de feedback had zo’n spectaculair effect? Er stond niet meer dan:
Je krijgt deze feedback van me omdat ik in je geloof
In de kern gaat het niet om het zinnetje zelf, maar om een verandering van denken. Waar het om gaat is dat je, ook al lukken dingen misschien niet, gebeurt er iets vervelend, of maak je een grote fout, je deze achter je kunt laten en er zelfs iets nieuws en belangrijks van kunt leren.
Een praktijkvoorbeeld
Op de campus van Stanford werden 83 leerlingen van 11 tot 13 jaar uitgenodigd voor een wiskundekamp van 18 dagen. Qua prestatieniveau en overtuigingen ging het om gemiddelde kinderen. Op de eerste dag vertelden alle 83 leerlingen aan de vragenstellers dat hij of zij ‘geen wiskundeknobbel had’. Gedurende het hele kamp probeerden de docenten de statische mindset om te zetten in een groeimindset.* 18 dagen later, aan het eind van het kamp, lieten ze hen dezelfde toets nog een keer doen. Gemiddeld hadden de leerlingen zich met 50 procent verbeterd, het equivalent van 2,8 jaar scholing.
Dat was een ongelooflijk resultaat en het bewees de leerpotentie van de hersenen, mits deze de juiste boodschap en onderwijsvorm krijgen aangeboden.
* De docenten vertelden onder andere over opzienbarende bewijzen van de leerpotentie van de hersenen. Ze vertelden bijvoorbeeld over de hersenen van een meisje van 9 dat aan een zeldzame ziekte leed, waardoor artsen genoodzaakt waren haar hele linkerhersenhelft te verwijderen. De prognose was dat zij mogelijk voor haar hele leven verlamd zou zijn. Na de operatie begon dit meisje op onverwachte manieren toch te bewegen. De artsen konden alleen concluderen dat de rechterhelft van de hersenen nieuwe verbindingen aanlegde die deze nodig had om de functies van de linkerhelft uit te voeren.